Era hado / Era hada

Era hado
(pouesio ecoulougisto de Louis Daulon, en grafio de l'autou)


Pe'tj arredilhoun que deuaro
de'ra coumo de Castera,
io hado qu'aimauo 'rounda
(e dilhèu s'y passejo 'ncaro)

Que l'aperauon "Catinou"...
Qu'èro bloundo...touto menudo...
E sos péus, en lou recajudo,
que-u caressauon es talous.

Sos gouels qu'èron d'un bert de jado...
a dios estelos, a't soun frount,
que ludion, coumo sus io hount
era de io net coustellado.

Io bagueto d'or ena man,
e touto de blanc habilhado,
qu'arribauo pe'ra garrado
entout grinhouta-s un aglan.

Milo cots au ments, que l'è bisto
e quan sounauo miejo-net,
que passauo sus et pountet
mès, de mès en mès qu'èro tristo!

- "Qu'as doun praubounho?" ça-u didi,
io net qu'en plours l'auio troubado...
- "qu'en è prou!" ça m'hèc era hado
Que boulerio 'na m'en d'aci!"

-" Yè, que t'manco? N'ès pas hurouso
de biue n'aqueste cantoun?"
ça-u demandè..." Nou hè mès boun
aci qu'a Paris ou Toulouso?"

-" obe!", ça ditz "Qu'as arrasoun !
"Mès quan bisiti era countrado,
"qu'en so labetz ta desoulado,
"qu'en perdi 't goust dera cantsoun!

Nou bedes quin coupon es casses
'nda 'r'usino de Miramou ?
Es bosques, aro, que nou soun
que pièlos d'arrouminguerasses !

Enda ganha-y un pratch de mès
Que dalhon tabe 'ra houguèro
é sus bord de'ra ribèro,
tout que catch, herèches, poumès...

Nou bedes, tabe, pera plano
couan de sègos an arrigatch?
Mès, se-y a mès d'hèrbo truatch,
de't buchournoun s'en ba'ra grano

coumo se'n ban es pèrdigals
eras calhos e'ra becado...
Toutis que hujen de'ra prado
oun nou soubro mès qu'arredals!

E nou parli cap de's biladjes
ou cadun biu cadun per etch,
a't punt que y hè pertout heretch,
mèmo 'n es cournès d's menadjes.

Quin bos, se't Mounde marcho 'tau
que d'èste Hado sio countento?
so sap prou forto ni balento
enda gouari-bous d'aquet mau! "

Sus aqueris mouts, era hado
que partic...mès sense menti,
per un boun moument qu'en aui
er'amo touto rebirado !